Als een ziel voor het eerst tot Christus komt, weet zo iemand niet dat hij nog meer troost nodig heeft. Hij voelt zo’n vreugde, dat hij denkt nooit meer droevig te zullen zijn. Maar spoedig wordt hij ertoe gebracht zijn gebrek te voelen. Hij beseft dat er van binnen en van buiten talloze vijanden zijn.

Hij voelt dat het minste zuchtje van verzoeking hem naar beneden zal werpen. Wanhopend aan hulp, ziet hij omhoog; op Jezus aan de rechterhand van God, Die volkomen kan zalig maken. Het heeft de Vader behaagd dat in Jezus al de volheid zal wonen. Hij zendt de Trooster, de Heilige Geest komt in het hart van de bevende mens. 

O, kent u iets van deze Trooster, van deze Sterkte, van deze Psalm? Vertelt u mij eens waarop u steunt om heilig te zijn? Steunt u op uw goede gedachten over uzelf?

Steunt u op uw beloften aan een mens of op uw geloften aan God? Ach, dat is hetzelfde als bij Petrus: “al werden zij ook allen aan U geërgerd, Ik zal nimmermeer geërgerd worden” (Matth.26: 33).

En toch was de belofte die Petrus deed als een zuchtje wind. Nee, niets minder dan de HEERE HEERE alleen kan de Sterkte van uw ziel zijn. Schepselen kunnen schepselen niet doen standhouden. Alleen de Hand die de sterren leidt, kan uw voet voor struikelen bewaren.

 

Is Hij uw Sterkte? Dan kan Hij u voor struikelen bewaren. Al had de wereld tienduizend maal meer verzoekingen dan ze nu heeft, al was uw hart tienduizend maal meer vervuld van begeerten; al hadden de satan en zijn engelen tien miljoen maal meer macht dan kunnen ze toch de ziel doe op de Heere steunt niet omverwerpen.

Wacht op de HEERE, wees goedsmoeds, en Hij zal uw hart versterken.

Dezelfde Hand die de zon in haar loop vasthoudt, houdt ook de ziel van Zijn kinderen vast. Zing dan, zwakke, bevende en verzochte discipel. Zing luid: “Ik zal vertrouwen en niet vrezen”!