Voor de maanden maart en april staan de volgende Bijbelstudieavonden gepland:

Op 6 maart bespreken we Jesaja 30 tot en met 32.
En op 20 maart gaan we verder met het vervolg, namelijk Jesaja 33 tot en met 35.
Op 3 april sluiten we het eerste deel van Jesaja af door het bespreken van de hoofdstukken 36 tot en met 39.
De bedoeling is om op de 17e april een klein gedeelte van de institutie van J. Calvijn te bespreken. Het betreft uit boek IV hoofdstuk 1 de paragrafen 1 tot en met 6. Het onderwerp is: de katholiciteit van de kerk. De reden waarom we dit doen ligt gelegen in het feit dat de kanttekeningen van de Staten Vertaling duiden wat de betekenis van de profetie van Jesaja voor de kerk is.
De avonden beginnen om 19:30 en duren tot 21:30 en zijn in het zaaltje van de kerk.

Het boek der Weeën (Jesaja 28 tot en met 35)

In deze 7 hoofdstukken komt de uitdrukking “Wee” maar liefst zes keer voor. Vandaar dat deze hoofdstukken bij elkaar bekend staan als “Het boek der weeën” Ze vormen als het ware de opmaat naar de geschiedkundige hoofdstukken 36 tot en met 39, die wij kennen als de geschiedenissen van koning Hizkia.
De belangrijkste kwestie in dit boek der Weeën is of Juda, en in het bijzonder zijn leiders, op Egypte of op de HEERE zullen vertrouwen in de confrontatie met de groeiende dreiging van de almaar toenemende macht van Assyrië.
“Wee degenen, die in Egypte om hulp aftrekken, en steunen op paarden en vertrouwen op wagens, omdat er velen zijn, en op ruiters omdat die zeer machtig zijn; en zien niet op den Heilige Israëls, en zoeken den HEERE niet.” (Jesaja 31: 1)
Dit is geen nieuwe kwestie. Al eerder (in de hoofdstukken 18 tot en met 20) zijn we dit verwijt tegen gekomen. Maar terecht wordt het hier opnieuw naar voren gebracht als een belangrijke kwestie vanwege de positie van hoofdstuk 28 tot en met 35. Deze hoofdstukken staan immers vlak voor het verslag van Sanheribs invasie van Juda zoals deze in de hoofdstukken 36 en 37 staan.
Een overzicht van de hoofdstukken geeft een goed beeld van wat er toen speelde.
Jes. 28-29 benoemt de crisis: dwaze leiders geven slechte adviezen.
Jes. 30-31 dit alles leidt tot een verkeerde oplossing, namelijk dat Juda gaat leunen op de steun die ze verwachten vanuit Egypte.
Jes. 32-33 benoemt de duurzame oplossing: de heerschappij van de HEERE als koning te midden van zijn volk.
Jes. 34 benoemt de woestijn, die het resultaat zal zijn van het vertrouwen op de volken.
Jes. 35 stelt daar tegen over de ‘tuin’ die het resultaat zal zijn van het vertrouwen op de HEERE.