De Heere Jezus waarschuwt Petrus dat er een ander zal komen in zijn leven, die hem zal brengen waar hij niet wil. Denk aan de Joodse Raad die Petrus in de gevangenis zette. Denk aan zijn vijanden en vervolgers. Daaronder was waarschijnlijk ook keizer Nero die hem de marteldood zou laten sterven in plaats van de heldendood. Dat was wat Petrus had gewild toen hij tegen Christus had gezegd: “ik zal voor U sterven”.

In de grond van de zaak was het echter Christus Zelf Die Petrus door anderen zijn eigen krachten ontnam. God wilde bij Petrus de wilde loten van zelfverwachting wegsnoeien.

Wat heeft Petrus in dit alles moeten leren dat er van hem niets te verwachten viel. Als een verloochenaar van Zijn Meester moest hij de strijd in. In het verleden had hij alles bedorven, met al zijn liefde en ijver.

Gods kinderen moeten gebracht worden waar zij zichzelf niet meer kunnen brengen. Ze hadden niet gedacht dat het zó krachteloos zou aflopen. Maar Christus moest wassen en zij minder worden.

Toch is dit ouder worden een zalig ouder worden. Want wanneer we de waarde uit onszelf verliezen, krijgt Christus waarde. Eigen krachten te verachten, verbindt aan Christus. Hoe minder kracht er is in onszelf, hoe meer Christus waard wordt.